اثر حفاظتی آگماتین در برابر اختلال حافظه ناشی از تزریق استرپتوزوتوسین داخل بطنی در موش های صحرایی نر

مقدمه : تجویز استرپتوزوتوسین به صورت داخل بطنی موجب اختلال یادگیری و حافظه می شود. مکانیسم های مختلفی مانند استرس اکسیداتیو و اختلال سیگنالینگ انسولین برای این اختلال حافظه مطرح شده است. با توجه به اینکه تغییرات فوق در بیماری آلزایمر نیز رخ می دهد این مدل جهت بررسی بیماری آلزایمر به صورت وسیعی استفاده می شود. آگماتین پلی آمینی است که از دکربوکسیلاسیون ال- آرژینین مشتق می شود. اخیراً نقش حفاظت گر نورونی برای این شناسایی شده است. لذا در این مطالعه اثر حفاظتی آگماتین در برابر اختلال حافظه ناشی از استرپتوزوتوسین مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها : رت های نر از نژاد sprague dawley در محدوده وزنی 200 تا 250 گرم در این مطالعه استفاده شدند. ابتدا کانول هایی به صورت دو طرفه در بطن جانبی جای گذاری شد. سپس استرپتوزوتوسین در روزهای 1 و 3 با دوز mg/kg  3 در دو دوز منقسم تزریق گردید. تزریق درون صفاقی آگماتین نیز با دوزهای mg/kg 40 و 80 از روز 4 تا روز 14 به صورت یک در میان انجام شد. همچنین توانایی یادگیری و حافظه در روز 15 تا 18 به وسیله ماز آبی موریس ارزیابی شد. رت ها در 3 روز اول آموزش دیدند و در روز جهارم آزمون پروب انجام شد. همچنین به منظور بررسی اثر داروها بر انگیزش یا هماهنگی حسی حرکتی، پس از آزمون، آزمون سکوی آشکار نیز انجام شد. نتایج: نتایج نشان دادند که آگماتین با دوز mg/kg 80 و نه mg/kg 40 از اختلال یادگیری و حافظه ناشی از تزریق داخل بطنی استرپتوزوتوسین در ماز آبی موریس جلوگیری می کند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که آگماتین می تواند در اختلالات یادگیری و حافظه ناشی ازجمله در بیماری آلزایمر سودمند باشد.